فضایی، حمل و نقل پیشرفته

یکی از بزرگترین موانع سفر به مریخ، نگرانی در مورد تاثیر تشعشات بالقوه روی سلامت انسان است. اطلاعات زیادی درباره تاثیر زندگی در مریخ بر سلامت فضانوردان وجود ندارد. گرد و غبارهای سمی موجود در این سیاره یا تشعشعات مهلک می‌توانند برای سلامت انسان خطرناک باشند.

تیمی از محققان دانشگاه کالیفرنیا در حال بررسی این معما هستند و میزان تشعشعاتی که فضانوردان مریخی در معرض آن قرار می‌گیرند را مورد بررسی قرار داده‌اند. نتایج تحقیق صورت گرفته نشان می‌دهند زمانی که ماموریت سفر به مریخ کمتر از چهار سال طول بکشد، تشعشات دیگر ناایمن نیستند و به سلامت انسان آسیبی وارد نمی‌کنند.

مگنتوسفر از ما در برابر تشعشعات محافظت می‌کند ولی خارج زمین این وضعیت تغییر می‌کند و فضانوردان در معرض تشعشعات مختلفی قرار دارند که هنوز اطلاعات دقیقی در مورد تاثیر آن بر سلامت انسان وجود ندارد.

می‌توان گفت دو نوع مختلف تشعشع وجود دارد: ذرات پرانرژی خورشید (SEP) و پرتوهای کیهانی کهکشانی. محققان می‌گویند بهتر است ماموریت‌ها در زمان حداکثر چرخه خورشیدی انجام شود. حداکثر چرخه خورشیدی یک دوره منظم از بیشترین فعالیت خورشید در طول چرخه خورشیدی ۱۱ ساله است. در این زمان، تعداد زیادی لکه خورشیدی ظاهر می‌شود و خروجی تابش خورشید حدود ۰.۰۷ درصد افزایش پیدا می‌‌کند. در این بازه زمانی برخی ذرات مضرتر خارج از منظومه شمسی منحرف می‌شوند.

ما از فناوری محافظتی برای مراقبت از فضانوردان و فضاپیماها در برابر تشعشعات فضایی استفاده می‌کنیم. محققان میزان تشعشعی که فضانوردان با همین محافظ‌ها در معرض آن قرار می‌گیرند یا مدل‌سازی کردند.

نتیجه مدلسازی نشان داد محافظ‌های نسبتا ضخیم می‌توانند تا هنگامی که مدت زمان کلی سفر از ۴ سال فراتر نرود، از ما محافظت کنند. البته شاید این سوال به ذهنتان برسد که چرا برای افزایش مدت زمان ماموریت، ضخامت محافظ را بیشتر نکنیم. در پیش گرفتن چنین رویکردی می‌تواند خطرناکتر باشد چرا که احتمال قرارگیری در معرض تشعشع ثانویه را افزایش می‌دهد.

«یوری شپریتز»، محقق ژئوفیزیکدان UCLA می‌گوید براساس نتایج این مطالعه،‌ مشکلات تکنولوژیکی برای سفر به فضا مرتفع می‌شود و چنین ماموریت‌های با بررسی‌های تکمیلی قابل اجرا خواهد بود.

منبع: دیجیاتو

پایان پیام/