ممنوعیت استفاده از سوخت سمی می‌تواند میلیاردها دلار برای اروپا هزینه داشته باشد
شنیده‌ها حکایت از آن دارد که اتحادیه اروپا (European Union) ممکن است استفاده از سوخت‌های سمی همچون هیدرازین را برای ماهواره‌ها از سال 2021 به بعد ممنوع کند و این موضوع می‌تواند پسرفت بزرگی برای صنعت فضایی این قاره ایجاد کند.
پرییا فرناندو (Priya Fernando) مدیر گروه طراحی پیشرانش سازمان دفاع و فضای ایرباس (Airbus DS) می‌گوید حتی اگر بخش فضایی از این قانون مستثنا شود و همچنان اجازه استفاده از هیدرازین را داشته باشد، حباب قیمتی ناشی از تصویب این قانون باعث می‌شود که با دو برابر شدن قمیت این سوخت، فعالان صنعت فضایی اروپا به مشکلات جدی بخورند. وی پیش‌بینی می‌کند که اتحادیه اروپا سالانه تا 2.35میلیارد دلار به خاطر اتخاذ این تصمیم ضرر کند.
فرناندو اعتقاد دارد که سوخت‌های تک‌پایه همچون هیدروکسیلامین نیترات (HAN) یا آمونیوم دی‌نیترامید (ADN) به هیچ وجه آماده جایگزینی هیدرازین در آینده نزدیک نیستند. وی می‌گوید: «این قانون نه تنها برای ایرباس، بلکه برای تمام صنعت فضایی اروپا، حکم یک کابوس را دارد. به نظرم اگر قرار است چنین ممنوعیتی وضع شود، باید تمامی جهان را شامل شود؛ نه صرفا اروپا.»
هیدرازین به عنوان یک ماده بسیار سمی برای موجودات زنده محسوب می‌گردد. در سال 2011، کمیسیون اروپا، این سوخت را برای قرار گرفتن در لیست مواد به شدت نگران‌کننده تعیین شده توسط قانون محدودیت استفاده از مواد شیمیایی (REACH)، برگزید.
صنعت فضایی اروپا، سالانه به میزان 20 تن هیدرازین استفاده می‌کند که بیشتر این مقدار صرف سامانه‌های پیشرانش ماهواره‌ها می‌شود. این ماده در خارج از اروپا تولید شده و برای پالایش و تصفیه بیشتر به اروپا صادر می‌گردد. به طور کلی سالانه بیش از 120 هزار تن هیدرازین در سرتاسر جهان تولید می‌شود که بخش اعظم آن صرف تولید فوم در صنایع شیمیایی می‌شود.
فرناندو می‌گوید که به احتمال زیاد بخش فضایی از قانون منع استفاده از هیدرازین معاف خواهد شد، اما در آن صورت مسئله مهم، دسترسی به این سوخت با قیمت معقول خواهد بود. تیم تحت سرپرستی فرناندو در ایرباس، تاکنون به دنبال جایگزین‌های موجود بوده است، اما نتیجه گرفته که در بازه زمانی موجود، ضرر استفاده از سوخت‌های جایگزین بیشتر از سود آن خواهد بود. به اعتقاد وی با استفاده از سوخت جدید باید فهم لازم از نحوه تاثیرگذاری آن بر سازه فضایی، سامانه پیشرانش و تمامی سطوحی که با سوخت تماس خواهند داشت، به وجود بیاید. برای مثال، ADN باید قبل از اشتعال گرم شود که این امر با اعمال تنش حرارتی اضافی بر سامانه پیشرانش، باعث کاهش طول عمر آن می‌گردد. ضمن اینکه نیاز به پیش‌گرم کردن سوخت به معنی عدم وجود امکان راه‌اندازی سریع سامانه پیشرانش می‌باشد.
در نهابت فرناندو اعتقاد دارد که برای توسعه یک سوخت سازگار با محیط زیست، ارزان، غیرسمی و کارامد، به 10 الی 20 سال زمان نیاز است.
منبع: اسپاش به نقل از Spacenews
