فضایی، حمل و نقل پیشرفته

سیناپرس: دانشمندان بر اين عقيده‌اند که سيارک‌ها مواد و اجرامی هستند که از تشکيل اوليه‌ منظومه‌ شمسي (پس از انفجار بزرگ) باقي مانده‌اند و برخي بر اين باورند كه آنها بقايايي از تخريب يک سياره هستند.

ده‌ها هزار سيارک وجود دارند که به دور خورشيد در چرخشند. بيشتر آنها در کمربند سيارکي بين مدار‌هاي چرخشي مريخ و مشتري متمرکز شده‌اند. اما برخي از اين سيارک‌ها که بيرون از اين مدار حركت مي‌کنند، گاهي در فاصله‌اي نزديک به زمين شناورند. شايد شما از احتمال برخورد اين سيارک‌ها با زمين در آينده چيزي شنيده‌ايد، براي مثال در فيلم های علمی تخیلی همانند آرماگدون به اين موضوع اشاره شده است.

بيشتر سيارک‌ها به سه نوع اصلي طبقه‌بندي مي‌شوند:

نوع سي: بيش از 75 درصد از سيارک‌هاي شناخته شده در اين گروه قرار دارند. مواد تشکيل‌دهنده‌ سيارک‌هاي نوع سي به جز هيدروژن، هليم و مايعات فرار، شبيه به همان مواد تشکيل‌دهنده‌ خورشيد هستند.

نوع اس: حدوداً 17 درصد از سيارک‌ها از اين نوع هستند. اين سيارک‌ها شامل رسوبات نيکل، آهن و منيزيم هستند.

نوع ام: تعداد اندکي از سيارک‌ها در اين گروه قرار دارند که حاوي نيکل و آهن هستند.

دانشمندان حتي بدون استفاده از يک ماموريت انساني براي مطالعه‌ کامل يک سيارک، درباره‌ مواد تشکيل‌دهنده‌ سيارک‌ها اطلاعات بسياري دارند.

فضانوردان از «طيف‌سنجي تلسکوپي» براي بررسي نور بازتابيده از سطح سيارک (به منظور يافتن آن‌چه در سيارک وجود دارد) استفاده مي‌کنند. دانشمندان گمان مي‌کنند علاوه بر آهن، نيکل و منيزيم در برخي از سيارک‌ها عناصري چون آب، اکسيژن، طلا و پلاتين نيز وجود دارند.

در اين ميان آب بيشتر از ساير عناصر توجه کاشفان را به خود جلب کرده است زيرا مي‌تواند به زنده نگاه داشتن يک شهرک فضايي کمک کند. به راستي بدون آب براي پيشبرد اکتشافات انساني در فضا راهي وجود ندارد. همچنين مي‌توان آب را با تجزيه به دو عنصر هيدروژن و اکسيژن به عنوان سوخت پيشران موشكي، به كار گرفت.

کاني‌هاي فلزي موجود در سيارک‌ها را مي‌توان استخراج کرد و از آن در ساختن فضاپيما و ساير سازه‌هاي يک شهرک فضايي استفاده کرد. همچنين ممکن است شرکت‌هايي که به اکتشافات فضايي با هدف ماجراجويي يا علم علاقمند نيستند به مواد باارزشي كه طي يک عمليات معدن‌کاري فضايي به زمين فرستاده مي‌شوند، علاقه نشان دهند. بنا بر گزارشي از ناسا ثروت معدني سيارک‌ها درکمربند سيارکي، ممکن است چيزي بيش از 100 ميليارد دلار به ازاي هر يك از شش ميليارد انسان روي زمين، باشد.

سيارکي به قطر يک کيلومتر داراي وزني حدود دو ميليارد تن است. شايد يک ميليون سيارک با اين ابعاد در منظومه‌ شمسي وجود داشته ‌باشد. بنابر گفته‌ دانشمندان، هر يک از اين سيارک‌ها حاوي 30 ميليون تن کبالت فلزي و 7500 تن پلاتين است. پلاتين موجود در اين سيارك‌ها، خود به تنهايي داراي ارزشي بيش از 150 ميليارد دلار است.

سيارک‌ها به لحاظ صنعتي بسيار مستعد هستند. اما آيا مي‌دانيد كه فرود بر يکي از اين سيارک‌ها، يافتن اين مواد با ارزش، جداسازي و فر‌آوري آنها به چه قيمتي تمام مي‌شود؟ چگونه عمليات معدن‌کاري سيارکي ممکن است زمين و شهرک‌هاي آن در سيارات ديگر را با مواد فراوان خود تامين کند؟